Этнографический музей "Спадчына"

Раздзел экспазіцыі “Прадметы сялянскага хатняга ўжытку” ўяўляе сабой гаспадарчы кут (“бабін кут”). Гэта макет вясковай печы з гаспадарчым начыннем: чыгуны, гліняныя гаршкі, гладышы; вілачнік, у якім знаходзіцца качарга, вілкі. На брылі стаіць газавая лямпа. Каля печы вісіць паліца, на якой стаяць гладышы, гліняны посуд, драўляныя лыжкі, маслабойка і ночвы. Да ік, драўляны коўш, услончык, лаўкі; стол, засланы саматканым абрусам. Впрадметаў хатняга ўжытку можна аднесці Яшчэ драўляную біклагу, драўляны пранокны і дзверы былі завешаны вышытымі льнянымі занавескамі. На столі вісяць павукі, плеценыя з саломы. Драўляны ложак засланы саматканай посцілкай і вышытым падкоўдраннікам; на ложку стаяць падушкі (вялікія і маленькія) у вышытых навалачках. На сцяне каля ложка вісіць посцілка, вышытая беларускім арнаментам. 

Раздзел “Самаробныя прылады працы беларускага сялянства” складаецца з наступных экспанатаў: драўляныя жорны, на якіх малолі зерне для ежы і для жывёлы; цэп малацьбітны, які выкарыстоўвалі пры абмалоце збожжа; рагалі, якімі складалі сена; шуфель,пры дапамозе якога правейвалі зерне, варштат (калесня), на якой гнулі колы, дугі, рабілі дранку; ступа з таўкачом, у якой таўклі крупы, церніца (льномялка), пры дапамозе якой церлі лён, а потым пры дапамозе льночасалкі і грабёнак расчэсвалі лён, атрымоўваючы кужаль, а потым пры дапамозе калаўрота (стаяка і лежака) з прасніцай – прыстасаваннем, на які мацуецца кудзеля для прадзення, ці верацяна. Раздзел экспазіцыі папоўнілі новыя экспанаты: фрагменты ткацкага станка, плеценыя карабы, кубёлак і інш. 

Раздзел “Саматканыя вырабы” налічвае некалькі відаў абрусаў: вышываныя абрусы, тканыя абрусы, аздобленыя карункамі; абрус, упрыгожаны рэшаль. У раздзеле налічваецца шмат ручнікоў: ручнікі-набожнікі, ручнік - трапкач, ручнік-выціранік, ручнікі хатняга ўжытку (вышываныя рознымі колерамі нітак і ўзораў); ёсць посцілкі і палавікі. Таксама ў раздзеле ёсць неапрацаванае кужэльнае і. У раздзеле “Беларускае зрэбнае палатно нацыянальнае адзенне” прадстаўлены прадметы мужчынскага і жаночага адзення: кашулі, спадніцы, нагавіцы, фартухі, галаўныя ўборы. 

Раздзел “Традыцыі мінулага ў сучасным дэкаратыўна-прыкладным мастацтве” прадстаўлены работамі вучняў школы з элементамі нацыянальных традыцый (традыцыйная беларуская вышыўка і вырабы з саломкі). Умінулым навучальным годзе ўдзельнікі гуртка пры музеі вывучалі гісторыю беларускай вышыўкі і раздзел папоўніўся новымі экспанатамі: вышываныя шторы, сурвэткі, падкоўдраннікі. У 2017 годзе аформлена выстава “Беларуская вышыўка”, якая складаецца з 20 (дваццаць) пано, вышываных карцін. 

У выніку ўдзелу ў Абласным конкурсе работ даследчага характару па тэме “Чарадзейства славянскай лялькі” ў музеі з’явілася невялікая экспазіцыя “Беларуская лялька”, якая налічвае 14 (чатырнаццаць) лялек. Гэта і сувенірная лялька, і самаробныя гульнёвыя лялькі, і лялькі, якія ўжываюцца ў лялечным тэатры. Цікавасць выклікае калекцыя саматканых ручнікоў  абрусаў, большасць якіх характэрна для Магілёўскай вобласці і Асіповіцкага раёна. 

Раздзел “Беларускае нацыянальнае адзенне” 

Адзенне з’яўляецца неад’емнай часткай матэрыяльнай культуры. Асноўным матэрыялам для вырабу адзення беларусаў служыла палатно, якое выраблялася з ільну, сукно і паўсукно, якія вырабляліся з воўны. Выраблялі тканіну ў хатніх умовах на кроснах, фарбавалі прыроднымі фарбавальнікамі (настоямі траў, кары і лісця дрэў).

У традыцыйны камплект мужчынскага адзення ўваходзілі: кашуля, нагавіца, а таксама камізэлька (безрукаўка), якую апраналі паверх кашулі навыпуск, спераду зашпільвалі на гузікі. Кашулю насілі навыпуск, падпярэзвалі поясам. Абуткам служылі лапці, скураныя боты, зімой валенкі. Галоўнымі ўборамі былі саламяныя капялюшы (брылі), зімой аблавуха, сшытая з меху. Мужчынскі касцюм быў пераважна белага колеру. Каўнер, каўнерцы, пазуха і ніз кашулі быў аздоблены вышыўкай ці тканым арнаментам чырвонага, сіняга, зялёнага колеру.

Жаночы касцюм выглядаў так: кашуля, спадніца, фартух, безрукаўка, пояс, намітка або хустка. Кашулі шылі звычайна з ільнянога палатна і ўпрыгожвалі вышыўкай, тканым арнаментам. Найбольш распаўсюджаны малюнак спадніц і андаракаў – рознакаляровая клетка (чырвоны, зялёны, сіні, жоўты, белы тоны). Галаўны ўбор – рознакаляровая хустка, намітка (доўгае палотнішча з тонкай тканіны, аздобленае на канцы вышыўкай або тканым узорам). Абуткам жанчыны былі лапці, у святы абувалі пастолы ці хромавыя чаравікі-шнуроўкі.

Верхняя мужчынская і жаночая вопратка мала адрознівалася паміж сабой. Яе шылі з валенага нефарбаванага сукна (світа, бурка), аўчыны (кажух). Будзённае і святочнае адзенне практычна не адрознівалася. Перад вамі ўзоры саматканага палатна, з якога шылася адзенне.